ارزیابیِ نقد شیلّر بر زیبایی شناسی کانت

فریدریش شیلّر در طرح اندیشه ی زیبایی شناختی خویش از نقد قوه حکم کانت و با ارزیابی انتقادیِآن آغاز کرد. هرچند او نزد عموم اندیشمندان فیلسوفی کانتی شناخته م یشود، امّا در نخستینآشنایی اش با فلسفه ی کانت از ورط هی ایجاد شده میان قلمروی ضرورت و آزادی، و از ستیز میانانگیزههای درونی انسان ناخرسند گشت و بر آن شد تا برخی دیدگا ههای کانت را اصلاح کند.نخست، او در زیبایی شناسی خود به منظور گذر از دوگانهانگاری کانتی و خاتمه دادن به تقابل وستیز انگیزه های درونی انسان، درصدد بر آمد تا ابزاری هماهنگ کننده بایبد. از همین روی، پس ازتأمل در استنتاج استعلایی، ادراک زیبایی را ادراکی هماهن گکننده یافت و مدعی شد که تنها بهکمک آن میتوان بر ازه مگسیختگی نهاد آدمی غلبه کرد. سپس، ضمن انتقاد از نگاه کاملاًسوبژکتیویستی کانت نسبت به زیبایی، مفهومی ابژکتیو از زیبایی (آزادی در پدیدار) ارائه داد.سپس تر، با انتقاد از تمایز کانتی میان دو قلمرو زیبایی شناسی و اخلاق، مدعی شد که انسان برایاخلاقی شدن نیاز به تمهیداتی دارد که تنها به یاری آموزش زیباشناختی، این تمهیدات فراهممی گردند. دستاورد او نزدی کسازی دگرباره ی دو قلمروی تجربهی زیبایی شناختی و اخلاق بود.